دسته: حقوق جرایم و قوانین و مجازاتهای اطلاعاتی و رایانه‌ای در 42صفحه در قالب فایل ورد قابل ویرایش
قیمت فایل فقط 2,900 تومان
جرایم و قوانین و مجازاتهای اطلاعاتی و رایانه‌ای
این نوع فعالیت عبارت است از دستیابی به سیستمها و برنامهغةای كامپیوتری با استفاده از ویروس، كرم، یا بمبهای منطقی.ایجاد خسارت از طریق پاك كردن، صدمه زدن، مخدوش نمودن یا موقوفسازی دادهها یا برنامههای كامپیوتری انجام میشود.
تخریب دادهها گاه نتیجة حملة فیزیكی به تأسیسات كامپیوتری است. اینگونه اعمال معمولاً از طریق روشهای كامپیوتری و تكنیكی صورت میگیرد (مثلاً به وسیلة ویروسهای كامپیوتری یا بمبهای منطقی زمانی) برنامههای ویرویسی به تكثیر و برنامههای فایل میپردازد و تخریب زیادی را به همراه دارد.[1] در ادامه به توضیح مختصری راجع به ویروسها، كرمها و بمبهای منطقی میپردازیم:
ویروس نوعی كد برنامه است كه خود را به برنامههای مجاز چسبانده به دیگر برنامههای كامپیوتر منتقل میشوند. ویروس میتواند از طریق یك قطعه مجاز نرمافزاری كه به ویروس آلوده شده به سیستم كامپیوتر وارد میشود.
كرم نیز به طریق ویروس ایجاد میشوند تا با نفوذ در برنامههای دادهپردازی مجاز، دادهها را تغییر داده یا نابود سازد اما تفاوت كرم با ویروس این است كه كرم تكثیر نمیشود. به عنوان مثال در پزشكی، كرم را میتو.ان به غدة خوش خیم و ویروس را به غدة بدخیم تشبیه كرد. با استفاده از برنامة تخریبی كرم میتوان به كامپیوتر یك بانك دستور داد كه وجوه موجود در بانك را به طور دائم به یك حساب غیرمجاز منتقل كند.
بمب منطقی را بمب ساعتی نیز میگویند، یكی از روشهایی كه به كمك آن میتوان دست به سابوتاژ كامپیوتری زد، بمب منطقی است. برخلاف ویروس و كرم، كشف بمب منطقی پیش از انفجار آن كار بسیار سختی است و بمب منطقی از سیار ترفندهای كامپیوتری خسارت بیشتری را به همراه دارد.
كلیه عملیات كامپیوتری كه به منظور تختل ساختن عملكرد عادی سیستم، به حساب میآید سابوتاژ كامپیوتری میگویند.[2] سابوتاژ كامپیوتری وسیلهای است برای تحصیل مزایای اقتصادی بیشستر نسبت به رقیبان. سابوتاژ برای پیشبرد فعالیتهای غیرقانونی تروریستها و یا برای سرقت دادهها و برنامهها به منظور اخاذی نیز به كار گرفته میشود.
در جرم سابوتاژ كامپیوتری، اختلال و جلوگیری از عملكرد سیستم كامپیوتری ملاك است. عناصر متشكله جرم سابوتاژ كامپیوتری عبارت است از:
1- ابزار و راهها
2- هدف
كمیتة تخصصی شورای اروپا در تعریف سابوتاژ كامپیوتری میگوید: سابوتاژ عبارت است از «وارد كردن، تغییر، محو یا موقوفسازی دادهها یا برنامههای كامپیوتری یا مداخله در سیستمهای كامپیوتری با قصد اخلال و جلوگیری از عملكرد كامپیوتر».
نفوذ كامپیوتری (اخلالگران)[3]
این دسترسیهای غیرمجاز به كامپیوتر و سیستمهای كامپیوتری دارای انگیزههای گوناگونی است كه اهم آنها كنجكاوی، تفریح و تفنن است و برای بهرهبرداری مالی انجام نمیگیرد.
از نظر گروه سنی بیشتر اخلالگران (Hackers) جوان و در ردة سنی 15 تا 24 سال هستند.
با فنآوریهای جدید همچون اینترنت این افراد دارای زمین بازی مجازی به وسعت دنیا شدهاندو فقط از طریق اتصال به اینترنت میتوانند با سایر اخلالگران در آن سوی دنیا ارتباط برقار كنند .
امروه عمل نفوذیابی (Hacking) جرم تلقی میشود ولی با این حال اخلالگران در حال افزایش بوده و دارای بولتن، انتشارات و برنامههای آمادة اجرا هستند و از طریق اینترنت به معرفی آثار و برنامههای خود میپردازند.
خطر اخلالگران به حدی گسترده است كه آنها را قادر نموده به سیستمهای كامپیوتری سازمانهای بزرگ دست یابند.
سیستمهای مخابراتی مدرن نیز همچون سایر سیستمهای كامپیوتری در معرض سوء استفاده از طریق دستیابی از راه دور قرار گرفهاند. اخلالگران با دستیابی به یك سیستم مخابراتی میتوانند به تمامی شبكة ارتباطی یك شهر یا یك كشور نفوذ كرده و از آن سوء استفاده كنند.
استراق سمع اطلاعات، از جمله جرایم كامپیوتری است كه موجب گشته در اكثر كشورها حمایت از مكالمات تلفنی و شفاهی مدنظر باشد. بنا به تعریفی كه ارائه شده، استراق سمع عبارت است از: استراق سمع یا قطع، كه بدون حق و توسط ابزارهای تكنیكی بر روی ارتباطات، وارده یا خارجه انام میشود، این عمل به كمك یك سیستم یا شبكة كامپیوتری انجام میشود.[4]
از آنجایی كه برای تولید برنامههای كامپیوتری هزینه و وقت بسیار زیادی صرف میشود، تكثیر و استفاده غیرمجاز از آن زیان اقتصادی قابل ملاحظهای برای صاحبان آنها به همراه دارد. این جرم از زمرة جرایم مالی است و شباهت زیادی به جرائم كلاسیك دیگر در این خصوص دارد. این نوع سرقت، شامل كپی و استفاده غیرمجاز از برنامههای كامپیوتری است و اغلب بدان «سرقت نرمافزار» یا «ربایش نرمافزار» میگویند. در سالهای اخیر سرقت نرمافزار وسعت یافته و حجم وسیعی از تخلفات را به همراه دارد.
شورای اروپا برای تعریف این نوع جرم میگوید: «تكثیر، توزیع یا انتشار همگانی و بدون داشتن مجوز حق، یك برنامه كامپیوتری كه تحت حمایت قانون است.»[5]
هرگونه نوشته، فیلم، تصویر مربوط به امور جنسی كه فاقد ارزش ادبی، هنری، سیاسی و علمی است، پورنوگرافی گویند و اعمال مجرمانه پورنوگرافی یعنی اینكه شخصی ابزار سمعی و بصری، وسایل و تصاویر و همچنین عكسهای هرزه را بفروشد، پخش كند یا در معرض نمایش بگذارد.
این نوع اعمال مجرمانه با توسعه و پیشرفت كامپیوتر و اینترنت از لحاظ گستردگی وسعت در زمینة پخش و توزیع، در نوع خود بینظیر است.
برای مثال میتوان صندوقهای پستی، آدرسهای الكترونیكی[6] و سایتهای در اینترنت اشاره كرد. به تلیغ، پخش و عرضة تصاویر «پورنو» میپردازند.
نوع دیگر این جرایم، آزار و اذیب خبری در محل كار است، بدین ترتیب كه مجرمان با دستكاری كامپیوتری متصل به اینترنت، بزه دیده را مجبور به تماشای تصاویر پورنوگرافی میكنند و یا با توزیع موضوعات پورنوگرافی جنسی آنها را رنج میدهند.[7]
بزهدیدگان موضوع جرم در پورنوگرافی جنسی غالباً كودكان و نوجوانان دختر و پسر و یا زنان میباشند كه ردة سنی آنها از 7 سال شروع میشود.[8]
جرایم چندرسانهای (Multi Media)
«چند رسانهای» در فرهنگ اصطلاحات كامپیوتری میكروسافت نامیده میشود و عبارتست از: «ت ركیب صوت، تصویر، انیمیشن و فیلم» و در دنیای كامپیوترها، «مولتی مدیا» زیرگروهی از فوق رسانه است كه عناصر چند رسانهای و فوق متنی را با هم تركیب كرده و اطلاعات را با هم ارتباط میدهد.[9]
جرم چند رسانهای كه با جرائم نسل سوم كامپیوتر و اینترنت وابسته است، تنها در محیط مجازی یا همان سایبر سپیس[10] قابل تحقق است. جرم چند رسانهای شامل هرگونه اقدام ممنوعه و غیراخلاقی در ارتباط با سوء استفاده از تكنولوژی ارتباطات و رسانه است. مرتكبان ناشناس در فضای ناشناخته دست به اعمال خود میزنند.
ویژگی جرم چند رسانهای جرائم چندرسانهای این است كه این پدیده، ناقض یا از بین برندة برخی منافع قانونی است.
برخلاف جرم كامپیوتری كلاسیك، علامت هیچ خسارت قابل ملاحظهای به منافع اقتصادی وارد نمیكند. در این نوع جرم، آنچه مطرح است، قبح رفتار است. برای مثال توزیع اطلاعات با محتوای غیرقانونی عدم سودمندی اجتماعی را به هم راه دارد.
ارتباط ساده با شبكة بینالمللی اینترنت نشان میدهد كه اینگونه جرائم احتیاج به هیچ دانش خاصی ندارد. معمولاً جرم چند رسانهای از جرایم مطبوعاتی متمایز از فعالیت مجرمان اخلالگر است.
ویژگی این جرم نامحدود و نامشخص بودن بزهدیدگان است زیرا كه جزء در موارد استثنایی، مرتكب افراد خاصی را هدف قرار نمیدهد (مثلاً در توزیع موارد پورنوگرافی جنسی) بنابراین جرم چند رسانهای نشاندهندة یك مجرمیت بدون بزهدید مشخص است و این ویژگی باعث شده است كه تعداد كمی از موارد جرم چند رسانهای گزارش شود.
ویژگی دیگر جرم چند رسانهای، خصومت فراملی بودن آن است. هیچ شكل دیگر از جرائم چند رسانهای نیست كه تا این حد مستقل از محل ارتكاب باشد. زیرا وجود تسهیلات نامحدود شبكة دیجیتال و وقوع در محیط مجازی، مرتكب را قادر میسازد كه فعالیتهایش را بدون ارتباط با یك محل معین و مشخص انجام دهد. مرتكبین در بیشتر موارد حتی نمیداند كه اطلاعات به كجا ارسال میشود و یا از كجا میآید. لذا با بسط و گسترش اینگونه جرائم خطر جدی برای مجموعه جامعة بینالمللی به حساب میآید.[11]
جرائم دیجیتال در محیط سایبر سپیس[12]
در اواسط دهة 90 میلادی نسل جدیدی از تكنولوژی كامپیوتری تجلی پیدا نمود. در این دوره كامپیوترها در یك روند تكاملی، به دیگر سیستمهای كامپیوتری كه قابلیت ارتباط به سیستمها و شبكههای بینالمللی را پیدا كردهاند،تبدیل شدند.
كامپیوترها به كمك شبكهها روز به روز ارتباط گستردهتری پیدا كرده و از طریق مخابرات و ماهواره ، قدرت دریافت هرگونه انتقال، صدور علائم، تصاویر، صداها، نوشتهها و نشانهها را پیدا كرده است لذا با توجه به این قابلیت شگرف تكنولوژی ارتباطاتی، تحول عظیم در دنیای ارتباطات و عصر تكنولوژی اطلاعات (IT) بوجود آمده از شاخصههای این فنآوری جدید، شكلگیری ارتباط بین افراد و ملل دنیا در یك فضای مجازی است.
در محیط سایبر افراد با هویتهای غیرواقعی و تنها براساس تخیلات شخصی در محیط رسانهای اینترنت حاضر میشوند و خود را در هر قالب و با هر عنوانی معرفی كرده و با دیگران ارتباط برقرار میكنند. امروز در هر نقطهای از دنیا با هر عنوان و شغلی و سلیقهای میتوان در قالب یك شخص ظاهر شده و دوستیابی كنید، تبادل افكار نمایید و یا حتی به معاملات تجاری كلان دست بزنید. حضور پررنگ و بیشمار افراد مختلف و از قشرهای گوناگون جامعه در شبكههای بینالمللی (اینترنت) باعث شده است انواع جدیدی از جرایم كامپیوتری وارد فرهنگ حقوق جزاء شود.
برای مثال میتوان به تطهیر نامشروع پول كامپیوتری[13] پورنوگرافی كودكان، خرید و فروش مواد مخدر[14] اشاره نمود. در ادامه این گفتار به تعریف «محیط سایبر»، «اجزاء مشخصات فضای سایبر» و «انواع جرائم در محیط سایبر» میپردازیم.
الف- تعریف و مفهوم «محیط سایبر» و «سایبر سپیس»[15]
از لحاظ لغوی در فرهنگهای مختلف «Cyber» به معنی - مجازی و غیرملموس و مترادف لغت انگلیسی Virtual است.
از لحاظ تعریف سایبر سپیس به چند نمونه از تعاریف در سطح بینالمللی اشاره میكنیم.
1- «سایبر سپیس» مجموعة به هم پیوستة موجودات زنده از طریق كامپیوتر و ارتباطات راه دور است بدون در نظر گرفتن جغرافیای عینی.[16]
2- سایبر سپیس اثر فضا و اجتماعی است كه توسط كامپیوتر، شبكههای كامپیوتری و كاربران شكل گرفته است.
به عبارت دیگر یك دنیای مجازی است كه كاربران اینترنت وقتی Online هستند موجودیت پیدا میكنند.[17]
3- «سایبر سپیس» یك توهم و تصور باطل است كه انسانها در خلق آن توافق كردهاند.[18]
4- «سایبر سپیس» جایی است كه شما هنگامی كه با تلفن صحبت میكنید هستید.[19]
5- «سایبر سپیس» یك ناحیه «واقعی» است. در این ناحیه فعالیتهایی چون تبادل اطلاعات و راههایی برای تجمع اطلاعات (مثل گردهمایی خبری …)[20] اتفاق میافتد.
برای روشن شدن مفهوم تعاریف فوق توضیحاتی پیرامون اجزاء سایبر و نحوة ورود به آن به كمك تسهیلات مخابراتی و فنآوری كامپیوتری ارائه میگردد.
به طور كلی برای وارد شدن به اینترنت یا فضای شبكههای بینالمللی نیاز به تجهیزات كامپیوتری است. امروزه وارد شدن به شبكههای بینالمللی یعنی رود به سایبر سپیس لذا اجزاء آن عبارت است از كامپیوتر، M odem[21]، وصل بودن به شبكه بینالمللی اینترنت (Online)[22]، شبیهسازی و مجازیسازی.
از مصادیق شبیهسازی میتوان به كسب شخصیت یا موقعیت موهوم و خیالی معتبر، اشاره كرد.
در محیط سایر اشیاء و اطلاعات به صورت فیزیكی و ملموس وجود ندارد. آنچه در صفحة مانیتور دیده میشود، همه مجازی است و به صورت دیجیتالی وارد شبكه شده است.
برای آنكه شخص (كاربر) وارد سایبر سپیس شود باید پس از فراهم نمودن تجهیزات اولیه (كامپیوتر، مودم، خطوط مخابراتی) به شبكه وصل شده (Online) و پس از آن آدرس و سایت موردنظر خود را انتخاب و با توجه به نوع، موضوع و هدف خود به بررسی و یا اقداماتی در آن بپردازد.
با وجه به توضیحات فوق و تعاریفی كه از متخصصان بیان شد میتوان سایبر سپیس را چنین تعریف نمود: «محیطی مجازی و غیرملموس، موجود در فضای شبكههای بینالمللی (این شبكهها از طریق شاهراهای اطلاعاتی مثل اینترنت به هم وصل هستند) در این محیط تمام اطلاعات راجع به روابط افراد، فرهنگها، ملتها، كشورها و … بصورت فیزیكی و ملموس وجود دارد (به صورت نوشته، تصویر، صوت، اسناد) كه به شكل دیجیتالی در دسترس استفادهكنندگان و كاربران است.
پس از ورود به محدودة شبكههای بینالمللی به كمك تسهیلات مخابراتی و فنآوری كامپیوتر، كاربران میتوانند به هرگونه خدمات اطلاعاتی الكترونیكی دستیابی پیدا كنند. بدون در نظر گرفتن اینكه این اطلاعات و خدمات در كدام نقطة دنیا واقع شده است. محیط سایبر زمینة فعالیتهای اقتصادی و انجام معاملات تجاری را در سطح بینالمللی بدون دخالت مستقیم بشر فراهم كرده است.
در «سایبر سپیس» محدودة فعالیت كاربر به مرزهای فیزیكی یك خانه یا یك محل كار و حتی مرزهای یك كشور محدود نیست و كاربر میتواند در هر زمانی و مكانی با مردم در هر نقطهای از جهان ملاقات كرده و هر اطلاعاتی را با هر كمیت و كیفیت مباد له كند بدون اینكه محل حضور واقعی و هویت وی مشخص باشد.
ج- جرائم در سایبر سپیس (Cyber Crime)
جرم ارتكابی در شبكه بینالمللی و ارتباطی كه ناشی از تحول تكنولوژی (IT) است، عنوان نسل سوم از جرائم تكنولوژی كامپیوتر را دارد. امروزه جرایم سایبر با سرعت رو به تكثیر و افزایش است.
مرز كاپیوتری (فضای سایبر) هنوز در مراحل اولیه است. طبیعت این جرائم و سوءاستفادههای مرتكب شده در این دنیای مجازی جدید هیچگاه در دنیای حقیقی دیده نشده است و دولتها در تلاشاند تا سیاستهای حقوقی جدیدی را برای مهار كردن این جرائم تدوین كنند.
اینترنت فرصت بسیار مناسبی را در اختیار افراد شرور قرار میدهد. فضای سایبر برای جستجو و پیدا كردن جرم پیچیدهتر است.
در دنیای واقعی دزدی از بانك كاملاً مشخص است چرا كه دیگر بعد از سرقت در خزانه بانك پولی موجود نیست. لیكن به كمك تكنولوژی كامپیوتری میتوان یك خزانه را بدون هیچ علامتی خالی كرد. برای مثال سارق میتواند یك كپی دیجیتال كامل از نرمافزار بگیرد و نرمافزار اصلی را همانطور كه دقیقاً بوده باقی بگذارد. در فضای سایبر، كپی عیناً عین اصل است. با كمی كار روی سیستم، سارق میتواند امكان هرگونه تعقیب و بررسی را مثل پاك كردن اثر انگشت تغییر دهد. تنها جنبه نگرانكنندهترین سایبر انتشار سریع اطلاعات در آن است. مثلاً در لحظههای كوتاهی قسمتی از اطلاعاتی كه میتواند به طور بالقوه مورد سوء استفاده قرار گیرد، كشف میشود.[23]
بسیاری از هكرها (سارقین كامپیوتری) معتقد نیستند كه كارشان نادرست است. آنها معتقدند كه Hacking (سرقت دادهها یا ورود غیرمجاز به سیستم) صرفاً ارضاء حسن كنجكاوی آنهاست. خیلی از هكرها در محدودة قانون باقی میمانند حتی اقلیت هكرهایی كه در سرقت سیستمهای كامپیوتری دست دارند در فعالیتهای خود معتقد به نگرش «ببین! اما دست نزن» هستند.
در حال حاضر در اكثر كشورها نگهداری و تبادل اطلاعات در مورد چگونگی ورود به سیستمهای كامپیوتری خلاف قانون نیست.
در حال حاضر جرائم سایبر همهگیر شده است. به دلیل طبیعت مجازی فضای سایبر بعضی از هكرها آن را به دیدة یك بازی مینگرند و در تمایز فضای سایبر از دنیای مجازی مشكل دارند. برای آنها Hacking فقط یك ماجراجویی است كه آنها در دنیای كامپیوتر تجربه میكنند.
اكثر هكرها سایتها را «هك» میكنند كه به اطرافیان خود لیاقت خود را نشان دهند و ارزش و احترام كسب كنند، آنها در بسیاری موارد روشهای تكمیلی را بین خود ردوبدل میكنند.[24]
در یك تقسیمبندی كلی میتوان جرائم سایبر را اینگونه دستهبندی كرد:
الف- جرائم سنتی در محیط دیجیتال شامل:
جاسوسی، سابوتاژ، جعل، كلاهبرداری، تخریب، افتراء، تطهیر نامشروع پول و قاچاق در سایبر سپیس.
ب- جرائم ناظر به كپی رایت و برنامهها
ج- جرائم علیه حمایت از دادهها
د- جرائم در تجارت الكترونیك (مثل پرداختهای الكترونیكی)
هـ- جرائم در بانكداری الكترونیك
و- جرایم مخابراتی و ماهوارهای
ز- جرائم علیه محتوا (پورنوگرافی كودكان و زنان)
ط- جرائم علیه امنیت ملی و بینالمللی (سایبر ترور)
جرائم نسل نوین موجب تغییر در اجزاء عنصر مادی و بعضاً عنصر معنوی جرائم و نحوة ارتاب آنها شده است. به طوری كه میتوان گفت اساس حركت مجرمانه را دچار تحول نموده است.
در ادامه اشارهای كوتاه به نمونههائی از جرائم در محیط سایبر داریم.
1- كلاهبرداری كارت اعتباری در سایبر سپیس
پروفسور دیوید كارتر استاد دانشگاه میشیگان آمریكا، پیرو پارهای مطالعات شایعترین جرمی كه در سالهای اخیر در سایبر انجام شد كلاهبرداری كارت اعتباری دانسته.[25] دزدی و سوء استفاده از كارتهای اعتباری (Carding) بیحد و حصر است. دلایل ارتكاب به این جرم عبارت است از وسوسه، دسترسی آسان و عدم لزوم مهارتهای تكنیكی خاص.
اخلالگران (Hackers) در مدت كوتاهی تنها با یك تلفن، كامپیوتر و مودم وصل شدن به شبكه (Online) بدون نیاز به مهارت خاصی از كارتهای اعتباری سوء استفاده میكنند.
2- افترا و نشر اطلاعات از طریق پست الكترونیك (E.mail)
به كمك پست الكترونیك علاوه بر فایلهای متن، صوت، تصویر فایلهای ویدئویی نیز میتواند به دیگر كاربران شبكه (اینترنت) ارسال شود. هر كاربر میتواند در اینترنت از طریق یك آدرس مشخص الكترونیك شناخته شود كه با دسترسی به رمز آن میتوان به آسانی در آن تقلب كرد. این قابلیت پست الكترونیك وسیله جالبی برای نشر اطلاعات مجرمانه یا نشر اكاذیب و افترا به اشخاص میباشد و احتمال كنترل اطلاعات برای تهیه كننده كاملاً مشكل است.
3- تطهیر پول نامشروع كامپیوتری در سایبر سپیس[26]
تطهیر پول نامشروع (Money Laundery) از جرایم كلاسیك است و از قدمت زیادی برخوردار است با تكنولوژی كامپیوتر و بسط شبكههای بینالمللی، مصادیق جدید این جرم در سایبر سپیس به كمك اینترنت، پست الكترونیك و شبكههای بینالمللی ارتباطی صورت میپذیرد. نحوه ارتكاب بدین صورت است كه باندهای بزرگ نامشروع توسط پست الكترونیك یا اینترنت بدون هیچگونه اثر و نشانی درخواست ارسال مبالغی پول به حساب شخص معینی را میكنند. آنها در تقاضای خود نحوة ارسال پول و دستمزد و مدت استرداد را بیان و در صورت قبول طرف مقابل نوع و نحوة تضمینات لازم را نیز اعلام میدارند. سپس در زمان استرداد پول یك عنوان مشروع در تجارت الكترونیك را با منشأ تجاری انتخاب و با هدف خود هماهنگ مینمایند.
لازم به ذكر است اكثر این درخواستها رد كشورهائی است كه از لحاظ تكنولوژی اطلاعاتی و ارتباطی و هماهنگی پلیسی در سطح پایینتری قرار دارند.
4- سایبر ترور
امروزه تروریستهای اطلاعاتی فقط با استفاده از یك صفحه كلید و یك موس كامپیوتر میتوانند وارد سیستمهای كامپیوتری- امنیتی شده، ایجاد اختلال كنند. مثلاً با تداخل در سیستم ناوبری هوائی میتوان باعث سقوط هواپیما یا قطع برق سراسری یا مسموم كردن منابع غذایی شد.[27]
در شرایطی كه چند جوان میتوانند به آسانی وارد اطلاعات كامپیوترهای پنت اگون شوند، كسب اطلاعات از منابع و مراكز مهم نظامی و سیاسی كار سهلی است.
از اقدامات دیگر سایبرترور ارتباط بین تروریستها از طریق شبكههای بینالمللی و تبادل افكار و اعمال مجرمانه در سطح بسیار پیچیده است. كه از ویژگیهای این نوع ارتباط این است كه توانایی پلیس در كنترل و شنود این ارتباطات تقریباً غیرممكن است.
5- قاچاق مواد مخدر به كمك سایبر[28]
به كمك سایبر و دسترسی آسان افراد به هم از طریق پست الكترونیك و اینترنت هرگونه قاچاق مواد مخدر اعم از خرید، فروش، پخش و توزیع مواد مخدر از طریق شبكههای كامپیوتری انجام میشود. از ویژگیهای این نوع قاچاق، حذف واسطهها، گسترش دامنة فعالیت قاچاقچیان تا سطح بینالمللی، جذب مشتری بیشتر.
اقدامات پلیس بینالملل در خصوص كشف فروشندگان و خریداران مواد مخدر سایبر، به سختی و در مواردی غیرممكن است.
6- سوء استفاده از كودكان در سایبر سپیس
بنا به اظهار صاحبنظران تا سال 2005 میلادی حدود 7/7 میلیون كودك به صورت «Online» از اینترنت استفاده میكنند. لذا بزهكاران اینترنتی از سادگی كودكان استفاده و سعی میكنند آنها را از طریق چت (Chat)[29] و پست الكترونیك به انحراف كشانده و از آنها به صورت پورنوگرافی سوءاستفاده جنسی كرده و تصاویر آنها را روی سایتهای مستهجن منتشر كنند.[30]
به تازگی پلیس بینالملل (اینترپل) با عملیاتی به نام (Over) در حال شناسایی و دستگیری باندهائی است كه با ساختن سایتهایی مستهجن از كودكان سوء استفاده جنسی میكنند. مطابق آمار از هر 5 كودك آمریكایی، یك كودك با موضوعات جنسی در اینترنت برخورد مستقیم دارد.
از طرف دیگر 77 درصد قربانیان جرائم اینترنت بین سنین 14 تا 22 سالند. به هر صورت موضوع سوء استفاده از كودكان و پورنوگرافی كه در جرائم علیه محتوا دستهبندی میگردد از مسائل بسیار مهم در جرائم سایبر است.
كشورهای مختلف در ارتباط با جرائم سایبر، سعی كردهاند تركیبی از فاكتورهای تكنیكی و حقوقی را در نظر بگیرند. در نتیجه آخرین و مهمترین گردهمایی و مصوبه راجع به جنایات سایبر، در كنفرانس بوداپست، اواخر سال 2001 میلادی برقرار شد و در آن بیشتر كشورهای اروپایی همراه كانادا، ژاپن و آفریقای جنوبی و آمریكا مصوبهای به نام «كنوانسیون جنایات سایبر» امضاء كردند. در مجموع بیش از 32 كشور به مصوبات كنفرانس بوداپست صحه گذاشتند لیكن روسیه، اسلواكی، تركیه، لیتوانی،لوكزامبورگ، چك، دانمارك و بوسنی هنوز به این مصوبه جواب ندادهاند.
در این كنفرانس چهارچوب مشخصی برای جنایات سایبر مورد تأیید قرار گرفت و به عنوان مصوبه بیرون آمد. فاكتورهای اصلی تأیید شده این مصوبه عبارت است از 1- دسترسی غیرقانونی به اطلاعات رایانه و شبكههای رایانه‌ای از طریق نفوذ 2- دخالت در اطلاعات و دستكاری آنها، 3- تخریب دادههای سیستمی از طریق حمله به شبكههای بزرگ مثل ISPها، 4- دسترسی غیرقانونی به كد برنامههای حساس، 5- تخطی از قوانین كپی رایت و نقض حقوق تألیف نظری اینترنت، 6- تكثیر غیرقانونی موسیقی و فیل روی اینترنت.
كنفرانس بوداپست اولین همایش فراملی درباره جنایات سایبر است كه پس از آن تاریخ، همچنان در حال توسعه و گسترش است.
مبحث دوم: اقدام ارگانهای بینالمللی درباره تقسیمبندی جرایم كامپیوتری و اینترنتی
جرائم كامپیوتری و اینترنتی پدیدهای است كه به دلیل شرایط خاص و ماهیت بینالملل بودن خود، نوعی سیاست جنائی متحدالشكل را به دنبال میآورد. در كشورهای پیشرفته قانونگذاران، انواع مختلفی از اعمال مجرمانه كامپیوتری را شناسایی و در قالب قوانین كیفری خود گنجاندهاند. همزمان با این اقداماته پراكنده، مراجع بینالمللی نیز فعالیت خود را در این زمینه آغاز كرده و با دستهبندی جرائم شناخته شده، لیستهایی از اینگونه جرائم را ارائه نمودند. از جمله سازمانهای بینالمللی و منطقهای پیشرو در این زمینه میتوان به سازمانهای زیر اشاره نمود.
1- سازمان همكاری و توسعه اقتصادی (OECD)
2- شورای اروپا
3- انجمن بینالمللی حقوق جزاء (AIDP)
4- سازمان ملل
اقدامات هر یك از این سازمانها در خصوص تقسیمبندی جرائم كامپیوتری و اینترنتی میپردازیم.
الف- عملكرد سازمان همكاری و توسعه اقتصادی (OECD)[31]
در سال 1986 برای اولین بار (OECD) براساس تجزیه و تحلیل تطبیقی قوانین ماهوی موجود و پیشنهادهای اصلاحی چند كشور، یك طبقهبندی از جرائم كامپیوتری ارائه شد و در آن پنج دسته از اعمال مجرمانه شناخته شده كه عبارت است از:
1- ورود، تغییر، محو (پاك كردن) یا موقوفسازی دادههای كامپیوتری، یا برنامههای كامپیوتری كه بصورت ارادی با قصد انتقال غیرقانونی صورت گرفته باشد.
2- ورود، تغییر، پاك كردن و یا موقوفسازی دادههای كامپیوتری، یا برنامههای كامپیوتری كه عمداً با قصد ارتكاب جعل صورت گرفته باشد.
3- ورود، تغییر، پاك كردن یا موقوفسازی دادههای كامپیوتری، یا برنامههای كامپیوتری یا هرگونه مداخله در سیستمهای كامپیوتری كه عمداً و با قصد جلوگیری از عملكرد سیستم كامپیوتری صورت گرفته باشد.
4- تجاوز به حقوق انحصاری مالك هر برنامه كامپیوتری حفاظت شده با قصد بهرهبرداری تجاری یا ارائه به بازار.
5- استراق سمع یك سیستم كامپیوتری كه آگاهانه و بدون كسب مجوز از مسئول سیستم مزبور چه با تخطی از تدابیر امنیتی و چه با هدفهای غیرشرافتمندانه صورت گرفته باشند.
شورای اروپا در سالهای 1986-1985 مسئلة جرم كامپیوتری را در برنامه كار خود قرار داد. این كمیته كار خود را در سال 1985 شروع و در سال 1989 به پایان رساند. در آخرین نشست، كمیته مزبور یك گزارش و یك توصیهنامه تهیه كرد كه در ژوئن 1989 بررسی و پس از تأیید در تاریخ 13 سپتامبر 1989 به كمیته وزرای شورای اروپا فرستاده شد. این كمیته دو فهرست تحت عناوین «فهرست حداقل» و «فهرست اختیاری» را پیشنهاد كرد كه مورد تصویب واقع شد و تحت عنوان استراسبورگ 1990 درج گردید و با توصیهنامه مربوط به مسائل آئین دادرسی كیفری جرائم كامپیوتری در سال 1995 كامل شد. این فهرست به شرح زیر است:
1- فرست حداقل جرائم ضروری جهت یكنواختی سیاست جنائی مربوط به تضمین جرائم كامپیوتری:
1- كلاهبرداری كامپیوتری
2- جعل كامپیوتری
3- وارد آوردن خسارت به دادههای كامپیوتری یا برنامههای كامپیوتری
4- سابوتاژ كامپیوتری
5- دستیابی غیرمجاز
6- استراق سمع غیرمجاز
7- تكثیر غیرمجاز برنامه حمایت شدة كامپیوتری
8- تكثیر غیرمجاز پورنوگرافی
2- فهرست اختیاری
1- تغییر دادهها یا برنامههای كامپیوتری
2- جاسوسی كامپیوتری
3- استفاده غیرمجاز از كامپیوتر
4- استفاده غیرمجاز از یك برنامه كامپیوتری حمایت شده
سرانجام شورای اروپا در سال 2001 مبادرت به وضع موافقتنامه جرائم كامپیوتری كرد. موافقتنامه ضمن بیان اهمیت حفاظت جامعه در مقابل جرائم كامپیوتری، به تغییرات عمیقی كه به وسیلة دنیای دیجیتال و شبكههای رایانه‌ای در جهان امروز بوجود آمده پرداخته و نگرانی خود را نسبت به استفاده از شبكههای كامپیوتری اعلام كرده و خواستار همكاریهای بینالمللی فزاینده در حفاظت از فناوریهای اطلاعاتی شده است.
موافقتنامه شورای اروپا مصوب سال 2001 در چهار فصل و چهل و هشت گفتار تصویب شد. در فصل اول به ارائه تعریف از دادههای به كار رفته در متن موافقتنامه میپردازد.
در فصل دوم ابتدا جرائم علیه مطالب محرمانه و سپس، تمامیت و دسترسی غیرمجاز به اطلاعات و سیستمها مطرح كرده است. مانند استراق سمع غیرقا نونی و … در این فصل به جعل و كلاهبرداری و سپس جرائم مربوط به تولید، ارائه و توزیع و پردازش تصاویر مستهجن از كودكان پرداخته است.
جرائم مربوط به تخلف از قانون كپی رایت و حقوق وابسته به آن از دیگر مباحثی است كه در این فصل مطرح است.
فصل سوم ناظر به همكاریهای بینالمللی و اصول عمومی مربوط به آن است در این فصل مقرر شده كه دولتهای عضو بایستی به گستردهترین شكل به پیگیری اعمال مجرمانه مربوط به سیستمها و دادههای كامپیوتری بپردازند.
فصل چهارم در مورد چگونگی پیوستن دول عضو و غیرعضو به كنوانسیون و فسخ و خروج از آن است، همچنین مرجع حل اختلاف دربارة تغییر و استعمال مواد كنوانسیون نیز بیان شده است.[32]
ج- عملكرد انجمن بینالمللی حقوق جزاء (AIDP)[33]
این انجمن سازمانی غیردولتی است كه همكاری فعال با سازمان ملل دارد. این انجمن هر چهار سال یك بار چند موضوع را به عنوان موضوعات مورد بحث مطرح و از كشورهای عضو میخواهد تا اقدام به ارسال مقدماتی تحت عنوان گزارش ملی در آن مورد كنند.
در سال 1990 انجمن موضوع جرائم كامپیوتری و دیگر جرائم علیه تكنولوژی اطلاعات را مطرح كرد. اعضای انجمن مقالات خود را در این زمینه ارسال و در سال 1992 نشست مقدماتی این بحث در دانشگاه ورستبورگ آلمان انجام شد. نتیجة كار انجمن چاپ كتابی ویژه جرائم كامپیوتری و همچنین صدور قطعنامهای حاوی فهرست این جرائم بود.
این انجمن در نشست خود در سال 1994 در ریودوژانیر و اعمال زیر را به عنوان جرائم مستقل كامپیوتری ذكر كرد:
1- قاچاق كلمه رمز
2- انتشار ویروس
3- دستیابی به مطالب محرمانه برخلاف قانون
4- به كارگیری و دگرگونی غیرقانونی دادهها
سازمان ملل متحده ضمن تأیید بر تقسیمبندیهای شورای اروپا (O.E.C.D) جرائم كامپیوتری را چنین فهرست میكند:
1- كلاهبرداری كامپیوتری
2- جعل كامپیوتری
3- تخریب دادهها یا برنامههای كامپیوتری
4- دستیابی غیرمجاز به سیستمها و خدمات كامپیوتری
5- تكثیر بدون مجوز برنامههای كامپیوتری قانوناً حمایت شده
این متن فقط قسمتی از جرایم و قوانین و مجازاتهای اطلاعاتی و رایانه‌ای می باشد
جهت دریافت کل متن ، لطفا آن را خریداری نمایید
قیمت فایل فقط 2,900 تومان
برچسب ها : جرایم و قوانین و مجازاتهای اطلاعاتی و رایانه‌ای , مجازاتهای اطلاعاتی , رایانه , پورنوگرافی كامپیوتری , دانلود جرایم و قوانین و مجازاتهای اطلاعاتی و رایانه‌ای , اینترنت